Koca koca kitapları ittirdim elimin tersiyle, masallar okuyorum. Büyüyebileyim diye. Büyümek için ihtiyaç duyulurmuş masallara, çocuk kalmak için değil. Gerçek olamayacaklarını anladığımızda mı büyümüş oluyoruz? Gerçeğin sert tabanına mı bırakıyor bizi masalların bulutlu hayatları ve üç noktasında sonsuzluğu saklayan mutlu sonları? Gencecik bedenler soğumuyor masallarda, kimse öldürmüyor onları. Gencecik bedenler aşık oluyor masallarda, odun kırıyor, meyve topluyorlar ağaçlardan. Islık çalıyorlar yürürken. Uçak sesi değil duyulan.
Masallar okuyorum büyüyebileyim diye. Masallara inanıyorum ama. Daha imkansız geliyor gerçek. Daha uzak. Daha çirkin. Yarım kalmış masalları tamamlamaya uyuyorum gerçeğe uyanmak yerine…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder