Şimdi kalkıp gitmeyi gösteriyor saat.
Hiç mi gücü olmaz insanın?
Nefret ettiği şehirden ayrılmaya bile?
Bavullar, otobüs "tıss"ları.
Yarısına kadar dolu kahve bardakları
ve
bir dilim kek.
Üç beş cik omzumda.
Bir de elimde bir el,
minicik,
korkak.
Kaldırmış kafasını gözlerime bakıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder