1.1.12

ÇOCUK



Bir tebessümün yıkıntıları arasında bilyelerini arıyor minik bir çocuk.
Yana döne. 
Dudak kıvrımlarını kaldırıyor bir hışımla.
Olmuyor. 
Şeker lekelerini kaldırıyor,
Lakin bulamıyor bilyelerini. 
Fark edemiyor gülücükleriyle beraber çocukluğunu da yitirdiğini. 
Oyuncaklarının değil, ekmeğinin peşine düşme zamanının geldiğini söylüyorlar; 
Büyütüyorlar küçüğü birdenbire. 
Peki ya bilyelerim diyor. 
Hala çocuk.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder