uğursuz böcekler olduk

ölmüş uğur böcekleri var pencere pervazımda

öyle canlı değil renkleri

solmuş.

sırf ölmekten değil belki de çok kaldığından cesedi güneş altında

içi de boş muhakkak

kuru

hafif tüyden çok

nasıl böyle kanıksayabildik ölümleri?

kaldırım kenarında ezilmiş kedi

otobüs penceresinde bir an görünen köpek ölüsü

kocasının onlarca bıçak darbesiyle öldürülen kadın 

sokakta soğuktan donan evsiz

hatayla vurulan çocuklar

ne zaman sıradan oldular?

ne çok durdular gözümüzün önünde

sırf görmek zor gelmediğinden artık 

ya da

çok daha kolay olduğundan ah-vah demek

çözümler üretmenin yanında 

tepkisiz kalmayı öğrendik

ya da belki

evet evet sırf bu yüzden

sırf insanlığımızı sıyırıp attığımız için bedenimizden

çıplak kalmamak için betonların arasında

sırf bu yüzden 

dokunuyorlar en içimize de 

hissedemiyoruz

hissedemiyorsunuz.

biz artık solmuş ve uğursuz böcekler olduk.

fonda da bu çalsın e mi

tipitip not: bunları saatlerce tartışarak aylarca düşünmemi sağlayan balığın kulağına bir öpücük.