Balık

Gerçekten bir ezgiyim belki bir evrende, bir umutta, bir hayalde.. Kimseciklerin bilmediği, en güzel senin mırıldandığın, yalnız senin mırıldandığın.. Aklına geliyorum mesala şapşal bir kuş görünce mırıldanıveriyorsun sonra ben gerçek ezgi, gerçek rüzgar, gerçek bir umut oluyorum. Falan. İhtimallerimizin tükenmediğini nasıl göremezsin. Binlerce evrende, binlerce gelecekte, tüm hayallerimde biz "biz"ken neden sen orada kırgın bana ben burada kırgın bana? Ve bir evrende sen gerçekten balıksın. Mavi-gri gülümseyen bir balık. Gözlerimi açıyorum hiç yanmadan mavinin birkaç kat dibinde. En sevdiğim balık en çocuk olduğum yer. Sen gerçek bir balıkken ve ben gerçek biz ezgiyken nasıl kopabiliriz ki bayım. Hangi evrende kopabiliriz.  Hangi evrende sen vazgeçersin bu ezgiden, hangi evrende ben vazgeçerim balığımdan?